Τι είναι η ψωρίαση:
Η ψωρίαση χαρακτηρίζεται ως χρόνια φλεγμονώδης (μη – λοιμώδης) νόσος του δέρματος, η οποία παρατηρείται από αφοριζόμενες ερυθηματωδείς πλάκες καλυπτόμενες από αργυρόχροα λέπια. Σε ορισμένες μορφές ψωρίασης οι πλάκες μπορεί να γίνουν φλυκταινώδεις.
Η ηλικία έναρξης της νόσου είναι μεταξύ 15-40 ετών, αν και μπορεί να εμφανιστεί σε κάθε ηλικία. Η πορεία της ψωρίασης είναι δύσκολο να προσδιοριστεί. Συνήθως ακολουθεί χρόνια πορεία με εξάρσεις και υφέσεις. Η κύρια ανωμαλία της ψωρίασης είναι μια διαταραχή της κινητικής – υπερπαραγωγής των κερατινοκυττάρων.
Η αιτιολογία της νόσου παραμένει άγνωστη, συχνά διαπιστώνεται η ύπαρξη γενετικής προδιάθεσης.
Η ψωριασική ονυχία – ψωρίαση των ονύχων ορισμένες φόρες προηγείται των δερματικών εκδηλώσεων της ψωριάσεως, αποτελώντας την μοναδική ένδειξη της νόσου. Η ψωρίαση προσβάλλει έναν ή περισσότερους ή όλους τους όνυχες των χεριών και των ποδιών, ιδίως όταν συνυπάρχει αρθρίτιδα.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι σύγχρονες απόψεις για την αλλοίωση των νυχιών στην ψωρίαση, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η ψωρίαση στα νύχια είναι πιθανών η κλινική εκδήλωση της ψωρισιακής αρθρίτιδας. Αυτό γίνεται γιατί η ρίζα – μήτρα του νυχιού περιβάλλεται από τους τένοντες των δακτύλων υπάρχουν δηλαδή δυο εκφύσεις των τενόντων οι οποίοι περιβάλουν ανάμεσα τους την μήτρα – ρίζα του νυχιού.
Όταν λοιπόν φλεγμαίνουν οι τένοντες αυτοί φέρεται ότι οδηγούμεθα σε φλεγμονή της ρίζας – μήτρας του νυχιού. Έτσι η προσβολή των τενόντων που υποδηλώνει η ψωρισιακή αρθρίτιδα οδηγεί στην εμφανή αλλοίωση που είναι η ψωρισιακή ονυχία. Το τι θα δούμε πάνω στα νύχια σε περίπτωση ψωρισιακής ονυχιάς εξαρτάται από ποιο τμήμα του νυχιού έχει προσβληθεί.
Η κλινική εικόνα σε ψωρισιακές αλλοιώσεις ονύχων είναι:
Τα βοθρία, η δυσχρωμία, η ονυχόλυση, η υπωνύχια υπερκεράτωση, οι δυσμορφίες του όνυχα και οι σχιμοειδείς αιμορραγίες. Είναι δυνατόν επίσης να συνυπάρχει ψωρισιακή αλλοίωση της εγγυούς πτυχής του όνυχα και χρόνια παρωνυχία.
Πιο αναλυτικά:
– Τα βοθρία είναι η συνηθέστερη κλινική εκδήλωση της ψωρίασης των ονύχων, παρατηρείται η παρουσία μικροσκοπικών οπών (βαθουλώματα) στην ραχιαία επιφάνεια των ονύχων, οπού διαφέρουν σε μέγεθος, σχήμα και βάθος, είναι όμως συνήθως μικρά και ρηχά.
– Αλλοίωση του χρώματος του όνυχα προς το λευκοκίτρινο (δυσχρωμία). Συγκεκριμένα παρατηρείται κίτρινη ή ερυθροκίτρινη χρώση (όπως μια σταγόνα ελαίου) ενώ όταν υπάρχει αποκόλληση του δίσκου του νυχιού δημιουργείται λευκονυχία.
– Η φαιομελανή, η κιτρινοπράσινη χροιά, οφειλόμενη σε επιμόλυνση της περιοχής από Candida, ή ψευδομονάδα.
– Αποκόλληση μέρους ή και ολόκληρου του νυχιού από την κοίτη του ή υπονύχια υπερκεράτωση η οποία προκαλεί διαφόρου βαθμού υπέργερση του νυχιού.
– Γραμμοειδείς μελαγχρωματικές ταινίες στο ελεύθερο άκρο των νυχιών οφειλόμενες σε αιμορραγίες των τριχοειδών της κοίτης του όνυχα.
– Δυσμορφίες του όνυχα (σχάσεις , γραμμώσεις, καταστροφή του δίσκου, τραχύτητα και πάχυνση).